I.inf. pres. pass. ignorarier, Ter. Phorm. 5, 7, 38), v. a. and n. ignarus, not to know (a person or thing), to have no knowledge of, to be unacquainted with, to be ignorant of, to mistake, misunderstand (a person or thing—class.; cf. nescio).—Constr. with acc., with acc. and inf., or rel. clause, with de, quin, or absol.
(α).
With acc.: “siquidem istius regis (Anci) matrem habemus, ignoramus patrem,” Cic. Rep. 2, 18: “erras si id credis et me ignoras, Clinia,” do not know me, mistake me, Ter. Heaut. 1, 1, 52: “isti te ignorabant,” id. Eun. 5, 8, 59; cf.: “qui illum ignorabant,” Cic. Ac. 2, 2, 4: “et illum et me vehementer ignoras,” id. Rab. Post. 12, 33; Just. 13, 2, 11; Liv. 26, 12: “cum exercitu tirone, ignoto adhuc duci suo ignorantique ducem,” id. 21, 43, 14; cf. “§ 18: illi iniqui jus ignorant,” Plaut. Am. prol. 37: “si haec ignoremus, multa nobis et magna ignoranda sint,” Cic. Rep. 1, 13: “istam voluptatem Epicurus ignorat?” id. Fin. 2, 3, 7: “quod tu quidem minime omnium ignoras,” id. Or. 68, 227: “ignoro causam (belli), detestor exitum,” id. Phil. 8, 2, 7 fin.: “Juppiter, ignoro pristina furta tua,” Prop. 2, 2, 4: “motus astrorum,” Juv. 3, 43.—In pass., not to be known or recognized: “ignoratur parens,” Ter. Phorm. 2, 3, 10: “fugitive, etiam nunc credis, te ignorarier?” id. ib. 5, 7, 38: “sciscitantes quisnam esset, nam ignorabatur,” Suet. Vit. 17: “ignoratus Romanos palantes repente aggreditur,” unknown, undiscovered, Sall. J. 54, 9; cf.: “servili habitu per tenebras ignoratus evasit,” Tac. H. 4, 36; 3, 23; 74: “haec omnia ignorari possunt,” Quint. 3, 5, 6; Ov. Tr. 1, 5, 18: “Archimedis ignoratum a Syracusanis indagavi sepulcrum,” Cic. Tusc. 5, 23, 64: “Cn. Octavii eloquentia, quae fuerat ante consulatum ignorata,” id. Brut. 47, 176: “aut ignoratae premit artis crimine turpi,” Hor. A. P. 262.— Hence, to be changed, disguised: pallam illam ad phrygionem ut referas, ut reconcinnetur.... Men. Hercle; “eādem ea ignorabitur, ne uxor cognoscat te habere,” Plaut. Men. 2, 3, 74: “non esse eam dices faxo: ita ignorabitur,” id. ib. 3, 2, 3.—
(β).
With acc. and inf.: “quis ignorabat, Q. Pompeium fecisse foedus, eādem in causā esse Mancinum?” Cic. Rep. 3, 18; “Quint. prooem. § 1: neque ignoro, toto illo tempore vix tantum effici, quantum, etc.,” id. 1, 1, 17; 2, 4, 38; 3, 6, 78; cf.: “neque illud ignoro, in iisdem fere esse et ornatum,” id. 8, 6, 3.—
(γ).
With rel. or interrog.-clause: “cum id quam vere fiat ignores,” Cic. Lael. 26, 97: “ignorante rege, uter eorum esset Orestes,” id. ib. 7, 24: “ipsa vero sapientia, si se ignorabit, sapientia sit necne, etc.,” id. Ac. 2, 8, 24: “non ignoro, quanti ejus nomen putetis,” id. N. D. 3, 31, 78: “non ignorans, quanta ex dissensionibus incommoda oriri consuessent,” Caes. B. G. 7, 33, 1: “quid optandum foret ignorasse,” Juv. 10, 103.—*
(δ).
With de: “ignorat etiam de filio,” Cic. Att. 8, 14, 3.—(ε) With quin: “quis ignorat quin, etc.,” Cic. Fl. 27, 64; Quint. 12, 7, 8; Sulp. Sev. Dial. 1, 3, 8. —(ζ) Absol.: “an vero vos soli ignoratis? vos hospites in hac urbe versamini,” Cic. Mil. 12, 33; Quint. 9, 4, 119: “cur ego, si nequeo ignoroque, poëta salutor?” Hor. A. P. 87: “ita nunc ignorans suo sibi servit patri,” Plaut. Capt. prol. 50.—(η) With inf. (very rare): “laetitiae causas ignorat dicere miles, Laetaturque tamen,” Claud. Nupt. Hon. 186. —
II. To take no notice of, pay no attention to, ignore, disregard (rare): “mille modis amor ignorandust,” Plaut. Trin. 2, 1, 30: “quorum ego nec benevolentiam erga me ignorare, nec auctoritatem aspernare debeam,” Cic. Rosc. Am. 1, 4: “haec tamen ignorat quid sidus triste minetur Saturni,” Juv. 6, 569.—Hence, ignōrans , antis, P. a., not knowing, unaware, ignorant of a thing (very rare): “ille, eventus belli non ignorans,” Caes. B. G. 6, 42, 1.—Adv.: ignō-ranter , ignorantly: “ignoranter vel simpliciter non faciunt, quod, etc.,” Cypr. Ep. 63.